Ilan Pappé – Het recht van de Palestijnen op zelfverdediging

© Foto: Palestina Solidariteit vzw

De laatste brutale Israëlische aanval tegen de Gazastrook ontmaskerde opnieuw de hypocrisie van het Westen. De voortzetting van het westerse beleid ten opzichte van Israël kan duidelijk leiden tot wanhoop en verlamming bij de Palestijnen.

Dinsdag 23 augustus 2022
De Amerikaanse President, het ministerie van Buitenlandse Zaken, de Amerikaanse afgezant bij de Verenigde Naties en de Britse Minister van Buitenlandse Zaken (nu Eerste Minister) “steunden het recht van Israël om zichzelf te verdedigen” als reactie op de Israëlische aanval. Het is werkelijk ongelooflijk dergelijke verklaringen te moeten horen. Op een moment waarop elke grote mensenrechten en civiele rechtenorganisatie op de wereld Israël bestempelt als een apartheidsstaat, kozen de westerse politieke elites ervoor het recht op zelfverdediging van Israël te verdedigen.

De westerse regeringen lijken zich zeer weinig zorgen te maken over de rechten van de Palestijnen op leven, waardigheid en eigendom. De Verenigde Naties verbond er zich nochtans toe met Resolutie 181 van 29 november 1947, maar stond toe te kijken toen al deze rechten geschonden werden gedurende de etnische zuivering van Palestina. Sindsdien, en in het bijzonder sedert 1967, heeft geen enkele van de westerse regeringen ooit een poging gedaan om de Palestijnen te beschermen wanneer het Israëlische leger Palestijnen neerschoot, vermoordde of verwondde met wapens geleverd door het Westen of ontwikkeld met hun hulp. Het Westen deed ook niets toen Palestijnse huizen werden neergehaald, hun bestaansmiddelen vernietigd of toen zij etnisch gezuiverd werden.

Juli 2022
Laat ons enkele Palestijnse slachtoffers bekijken wier recht op zelfverdediging in juli 2022 niet erkend werd door de President van de Verenigde Staten of door de Britse Eerste Minister. Deze politici zwegen toen Saadia Faragallah-Mattar, een 64 jaar oude moeder van 8 kinderen en grootmoeder van 28 kleinkinderen, stierf in de gevangenis van Damon waar ze zes maanden doorbracht zonder proces. Niemand verdedigde of erkende het recht op leven van Amjad Abu Aliya, een 16-jarige jongen die doodgeschoten werd door Israëlische soldaten.

De lijst van vermoorde personen van de maand juli is lang. Het gaat onder andere om Nabil Gahnem, 53 jaar oud, die veilig terug naar huis trachtte te keren na zijn werkdag in Israël en die werd doodgeschoten door Israëlische soldaten. Het gaat om Taher Khalil Mohammad Maslat, een 16-jarige jongen die op weg naar school vanop 100 meter werd beschoten door Israëlische scherpschutters die hem doodden. Odeh Mahmoud Odeh werd doodgeschoten in al-Midya, een dorp nabij Ramallah, in dezelfde week waarin ook Ayman Mahmoud Muhsein werd gedood. Hij was 29 jaar oud, vader van 3 kinderen en voormalig politiek gevangene gedurende drie jaar. Hij werd gedood in het Dheisheh kamp nabij Bethlehem. Bilal Awad Qabha, 24 jaar oud, werd gedood in Yabad.

Begin juli werd Muhammad Abdulla Salah Suleiman, een jongen van Silwan, door Israëlische soldaten vanuit een wachttoren neergeschoten op Route 60, een weg voor apartheidskolonisten. Hij bleef twee uur bloedend achter terwijl de Israëlische soldaten een Palestijnse ziekenwagen verhinderden hem te benaderen. Muhammad stierf later aan zijn verwondingen.
Israëlische wachttorens staan ook verspreid nabij de omheining van de Gazastrook, maar zij zijn niet bemand. Ze zijn geladen met machinegeweren die vanop afstand bediend worden door jonge Israëlische vrouwelijke soldaten, die door de Israëlische Radio geloofd werden als heldinnen die hun vaderland verdedigen. Zij legden uit hoe zij, met behulp van een joystick op hun computer, iedereen doodden die de omheining nadert.

Shoot-to-kill
Sinds 1 januari 2022, en tot de Israëlische moord op Shireen Abu Akleh, hebben de Israëlische strijdkrachten 61 Palestijnen gedood. Deze moorden maken deel uit van wat lokale en internationale mensenrechtenorganisaties beschrijven als een “shoot-to-kill policy” tegen de Palestijnen. De toenmalige Israëlische Eerste Minister, Naftali Bennett, deed de aanbeveling om dodelijk geweld te gebruiken tegen Palestijnen, ook als die geen rechtstreekse bedreiging vormen. Gedurende de Ramadan dit jaar werden honderden mensen gewond, in het bijzonder in Haram al-Sharif.

En de dodentol steeg gedurende de laatste aanval. Kinderen zoals Momen Salem, 5 jaar oud, en Ahmad al-Nairab, 11 jaar oud, werden in Jabaliya gedood samen met nog 14 andere kinderen tussen 4 en 16 jaar oud.
Palestijnse kinderen sterven ook omwille van het Israëlische beleid dat medische opnames in ziekenhuizen verbiedt aan de kinderen van Gaza. Tussen 2008 en 2021 stierven er ongeveer 840 kinderen omdat ze geen toelating kregen voor een medische behandeling.

Niemand in de westerse media, noch mainstream politici, praatten over de rechten van de Palestijnen om zichzelf te verdedigen. Nassim Shuman, een student die op een zijweg nabij Ramallah wandelde, verloor een been, en zijn vriend Ussayed Hamail leeft verlamd in een rolstoel, nadat beiden beschoten werden door Israëlische soldaten. Een gelijkaardig lot trof Harun Abu Aram van Yatta die verlamd is van kop tot teen nadat hij de soldaten probeerde te verhinderen de generator van zijn buur te stelen.
Een gelijkaardige stilte klonk toen in de Palestijnse gemeenschap van Ras al-Tin 18 families uit hun huizen gedreven werden.

In juli vernamen we van het ‘Public Committee against Torture in Israël’ (PCATI – Openbaar Comité tegen Foltering in Israël) dat de situatie zo slecht geworden was dat het besloot Israël aan te geven bij het Internationale Strafgerechtshof. PCATI kwam tot de conclusie dat Israël “niet geïnteresseerd en niet in staat is om een einde te maken aan het gebruik van folteringen tegen de Palestijnen”.
In juli vernamen we ook het horrorverhaal van de mentale instorting van Ahmad Manasra, opgesloten toen hij 13 jaar oud was. Niettegenstaande oproepen vanwege de Verenigde Naties om hem vrij te laten, sloot Israël hem op in een isolatiecel.

En dan zijn er de vele Palestijnen die gebruikt werden als menselijk schild, wier huizen gesloopt, velden verbrand en handelszaken vernield werden.
Elke poging om een vrij normaal leven te leiden, wordt direct bestempeld als terrorisme en de macht van het leger wordt onmiddellijk geactiveerd. Het model van ‘open gevangenis’ wordt vervangen door een model van ‘maximale veiligheidsgevangenis’, waarin collectieve straffen gebruikt worden in de vorm van luchtbombardementen, belegeringen en een lange lijst van oorlogsmisdaden en misdrijven tegen de menselijkheid.
Wanneer zal het Westen openlijk het recht van de Palestijnen op zelfverdediging erkennen?

Bronnen: