| 
SACHA DIERCKX
De nota-Magnette beroert de gemoederen van Vlaamse commentatoren. Op Twitter riep Ive Marx (UA) op om verhuisplannen te maken, de CEO van Itinera noemde de nota in de Standaard “een recept voor verdere achteruitgang”, voor Trends schreef Marc De Vos over “de gedistilleerde versie van een links-populistisch PS-programma”, en ze werden bijgetreden door Stijn Baert (UGent), die spreekt over een “pest voor Vlaanderen”.
Wat deze opinies gemeen hebben, is dat ze uitgaan van orthodoxe, gedateerde arbeidsmarktrecepten die in de praktijk de precariteit en sociale onzekerheid in Vlaanderen net zouden verhogen. De voorstellen die ze zelf doen zijn dan ook diep ideologisch en niet “evidence-based, zoals soms wordt beweerd.
Een hoger minimumloon
De commentatoren hebben kritiek op wat wél in de nota staat, en wat er níet instaat. Bij wat er wel in de nota staat, is het vooral de verhoging van het minimumloon die ze afkeuren, op basis van de bewering dat dat ons jobs zou kosten.
Talloze recente empirische studies concluderen net dat een verhoging van het minimumloon – in tegenstelling tot wat de orthodoxe economische handboektheorie waar ze zich op baseren – géén tot heel weinig jobs zou kosten. Van lokale verhogingen van het minimumloon in de Verenigde Staten (van Seattle over andere steden tot New York) over verhogingen op staatsniveau in de VS tot de invoering van een minimumloon in Duitsland, allemaal spreken ze tegen dat een hoger minimumloon negatieve effecten heeft.
Een metastudie in opdracht van de Britse overheid is duidelijk: “The report finds that, overall, the most up to date body of research from US, UK and other developed countries points to a very muted effect of minimum wages on employment, while significantly increasing the earnings of low paid workers. Importantly, this was found to be the case even for the most recent ambitious policies.” Met andere woorden, quasi geen effecten op werkgelegenheid, wel een significante verhoging van de inkomsten van laagbetaalde werknemers, met alle positie gevolgen van dien.
