Dat om een crisis aan te pakken veel geld nodig is, weten we ondertussen. Dat geldt niet alleen voor de coronacrisis, het gaat nog meer op voor de klimaatcrisis. Gelukkig pleiten steeds meer transitiedenkers om de twee crisissen tesamen aan te pakken. Dan voer je niet louter een beleid om de economie terug op gang te krijgen, maar stuur je de economie meteen de duurzame kant op. Daar zijn goede redenen voor. Zo berekende Arbeid & Milieu dat een sterk klimaatbeleid in eigen land netto 80.000 jobs meer oplevert tegen 2030. Neem daarnaast nog minder files, verkeersongevallen en luchtvervuiling in rekening en ook de kost voor de gezondheidszorg valt langer uit. Ook het Internationaal Energieagentschap zit op dezelfde lijn: een duurzaam economisch herstelplan kan wereldwijd jaarlijks bijna 9 miljoen banen opleveren.

De klimaatcris negeren zal ons trouwens economisch veel meer kosten. Dat verwoordde Olaf Sleijpen, directeur bij de Nederlandse Nationale Bank afgelopen vrijdag treffend in het NRC. Hij vergelijkt de coronacrisis met een meteoriet die op aarde is ingeslagen. Een externe schok dus, die we onvoldoende snel zagen aankomen. Klimaatverandering is van een totaal andere orde. Volgens Sleijpen vergelijken we die best met een botsing met een andere planeet, maar wel met als voordeel dat we die zien aankomen. Voor Sleijpen is het helder: ‘Je wilt vermijden dat je vanwege klimaatproblemen de economie moet stilleggen, om erger te voorkomen.”(NRC, 19/6).

Het contrast met het interview met Pierre Wunsch, gouverneur van de Belgische Nationale Bank, kan niet groter zijn. (DS 20/6) Wunsch stelt koudweg dat het onjuist is dat inspanningen voor het klimaat goed zijn voor de economie. Investeren in klimaat is wel nodig, maar zal voor Wunsch het groeipotentieel van de economie niet doen toenemen. Tja, zal daar denken ze in een land als bijvoorbeeld Denemarken anders over. Door massief te investeren in hernieuwbare energie werken nu tienduizenden mensen in deze sector, draait het land al in grote mate op groene stroom en zijn zowel windmolens als groene stroom een belangrijk exportproduct. Zo kocht Nederland recent voor een bedrag van 200 miljoen groene stroom in Denemarken om aan Europese doelstellingen te voldoen. Geld dat in de Deense economie wordt gepompt.
Dat scenario staat ons met mensen als Wunsch ook te wachten: we besteden veel geld aan buitenlandse duurzame producten en missen in eigen land economische kansen in de economie van de toekomst. Daar past maar één omschrijving bij: ecologisch ongeletterd.

Dirk Holemans

Dit opiniestuk verscheen eerder in De Standaard