Dat had het moeten zijn, maar dat werd het niet… Je zou kunnen denken dat een Interamerikaanse Ontwikkelingsbank in eerste instantie moet dienen om de ontwikkeling van Latijnsamerikaanse landen te bevorderen. Het is niet eens een grote bank, maar ze kan wel cruciale hulp bieden aan landen in nood. Wat nu is gebeurd wijst er op dat het vooral om het doorbreken van de soevereiniteit van die landen gaat.

Wat is er gebeurd? Er moest een nieuwe voorzitter gekozen worden. Traditioneel gaat die post naar iemand uit een Latijnsamerikaans land. Logisch. Daar heeft Trump, die helemaal geen kaas heeft gegeten van multilateralisme, een stokje voorgestoken. Het werd een burger van de V.S., weliswaar van Cubaanse origine, Claver-Carone, maar het is er een van de harde soort, de anti-castristen van weleer. Hij is lid van de Nationale Veiligheidsraad in de V.S.

Dit is een zeer kwalijke evolutie. Want het betekent dat de invloed van de V.S. in hun ‘achtertuin’ alleen maar groter wordt. Net zoals bij de instellingen van Bretton Woods (IMF en Wereldbank) heeft de V.S. ook hier een overmatig groot aandeel – en dus stemrecht : 30 %! Het lijstje van de vele V.S.-interventies in het Zuiden hoeft niet meer gemaakt te worden. Het is met steun uit het Noorden dat Evo Morales op een schandelijke manier werd afgezet, dat Lula da Silva op een volstrekt illegale manier in de gevangenis werd gezet, dat zijn opvolgster Dilma Rousseff moest aftreden. De sancties die nu al gelden tegen Venezuela kunnen alleen maar verergeren. En er wachten Cuba harde tijden.

De ‘pink tide’ in Latijns Amerika is achter de rug, dat wisten we al. Maar wat de V.S. een grote doorn in het oog was, zijn de financieringen van China. Die gaan vooral naar energieprojecten en laat dat nu juist de sector zijn die de V.S. niet uit handen willen geven. Net nu ze in Brazilië, met de gulle steun van President Bolsonaro, de oliesector aan het inpalmen zijn, willen ze ook alle Chinese pottenkijkers er uit.

Het had anders kunnen uitdraaien. Argentinië had een goede kandidaat-voorzitter en deed er alles aan om de stemming uit te stellen – met een groot aantal onthoudingen zou het quorum niet bereikt zijn en had men in de lente het proces moeten overdoen – maar die strategie is mislukt.

Claver-Carone kreeg uiteindelijk, volgens Le Monde, 66,8 % van de stemmen en steun van 23 Latijnsamerikaanse landen. De grootste steun kwam van Brazilië, Colombia en … Venezuela, want ja, het is Guaidó die als legitiem President wordt erkend! Zestien landen, waaronder Frankrijk, hebben zich onthouden, maar dat was te weinig om het quorum te doorbreken. Mexico heeft op het laatste moment zijn mening bijgesteld en voor de Cubaan gestemd. Wie er nog aan twijfelt dat President Lopez Obrador zijn huik naar de Amerikaanse wind hangt, mag een ander goed voorbeeld zoeken. Dit is werkelijk een dieptepunt voor de diplomatie van de Latijnsamerikaanse landen.

De vraag is nu, zo stelt de Mexicaanse econoom Oscar Ugarteche, of de landen hun financiering door China inderdaad gaan stopzetten. Niets belet hen daarmee verder te gaan en de voorwaarden zijn alvast een stuk soepeler dan bij de IAOB.

Op de achtergrond van dit zwarte verhaal ligt de zeer kwalijke neiging van President Trump om alle multilaterale instellingen die niet naar de pijpen van de V.S. dansen, een pootje te lichten. Dit voorspelt erg weinig goeds voor de toekomst. Zijn de democraten in de V.S. echt van hetzelfde hout gesneden?

Bron: https://www.uitpers.be/de-v-s-vs-latijns-amerika/