Het lijkt een scenario uit The Godfather. De machtige Corleone maakt een dissidente stem een “offer he can’t refuse”. Je neemt zijn geld aan en doet wat er je wordt gevraagd of je protesteert en verliest zijn bescherming, je vrienden, je familie en hoogstwaarschijnlijk je eigen leven. We zitten echter niet bij de Italiaanse maffia, maar hoog in torens van de EU en op de voorpagina’s van de internationale pers: “Griekland, je land of je leven!”

Als de Grieken het geld van de EU niet wensen te aanvaarden, dan maken we ze kapot. Dat is zowat de onderliggende boodschap die de financiële markten en Europese instellingen afgelopen week naar de Grieken stuurden. Luc Coene(DS 14/05) maakte dit nog eens duidelijk door te stellen dat de EU het zonder Griekenland wel zal overleven maar een Griekenland zonder EU waarschijnlijk in ‘Zimbabwaanse toestanden” terecht komt. De Standaard becommentarieerde(DS 14/05) “ De premisse van de democratie is dat het volk, te langen leste, wijs is”. De Griekse bevolking leefde niet alleen boven hun stand, ze zijn nog zo dom hun rug te keren naar de peetvader die hen al die tijd bescherming bood.

De verkiezingen van 6 mei waren namelijk een volledige afstraffing voor de dienaars van het Europese besparingsbeleid: Neo Demokratia(-14.6%), Pasok(-30.8%) en LAOS(-1.6%). Radicaal-links gaat met bijna 20% vooruit. Bij nieuwe verkiezingen lijkt deze trend nog te versterken, de pro-besparing partijen halen in laatste opiniepijlen amper nog 25% van de stemmen en SYRIZA komt er op haar eentje al dicht tegen de 30% en wordt zo de grootste partij. De Standaard(DS 09/05) was dan ook duidelijk over Alexis Tsipras, de leider van Syriza, en kopte :“Griekse gek doet iedereen pijn”

Het is opvallend dat er veeleer aandacht gaat naar Tsipras -en met hem een groot deel van het Griekse- niveau van irrationaliteit eerder dan waar de “gek” daadwerkelijk voor staat. Hij is van mening dat Griekenland het Europese fiscaal pact, dat de besparingslogica bikkelhard in de grondwet zal beitelen, aan zijn laars moet lappen. Wat dan met al die schuld? Die weigert hij terug te betalen zolang er delen van de Griekse bevolking in de armoede, werkloosheid en sociale miserie leven.

De schuldenaar die jaren boven zijn stand leeft en bij het zien van de rekening zijn biezen pakt omdat hij zijn kinderen te eten moet geven? Dat is het plaatje dat dag in dag uit opnieuw in de media afgespeeld wordt. De realiteit is echter iets genuanceerder. Ondanks de 51% jongerenwerkloosheid bleef de Griekse regering voor miljarden euro’s aan wapens invoeren uit Frankrijk en Duitsland. Terwijl de Grieken de meeste uren werken in Europa en het minst verdienden in de eurozone, gingen de winsten tussen 1990 en 2007 maal 28 en zagen de rederijen in 2010 hun winst met 15.8 miljard stijgen, bijna volledig belastingvrij.

Er zijn dus inderdaad Grieken die ver boven hun stand leven. Er zijn Grieken die afgelopen jaren amper werkten, geen belastingen bijdroegen en massaal fraudeerden. Je vindt hen echter niet in de wachtrijen voor de voedselbanken. Je komt ze niet tegen op de tientallen algemene stakingen of onder de miljoenen Grieken die afgelopen jaren op straat kwamen.

Het is hier dat de Griek zich vandaag vragen bij stelt. Hoe solidair zijn zij met die 1% die hen afgelopen jaren leegzoog. Welk deel van de schuld willen zij dragen van de 1% die het afgelopen jaren al te bont maakte. Maar vooral hoe lang willen zij nog opdraaien om een systeem in stand te houden dat, niet alleen in Griekenland, miljoenen mensen doet opdraaien voor een crisis die niet van hen is. Het is dan niet zo “extreem” meer om “neen” te zeggen tegen de dictaten van de Troika. Het wordt dan volstrekt normaal om radicaal te zijn.

Want wat als binnenkort, tussen de nieuwe besparingsmaatregelen, Dexia nog eens komt aankloppen bij de Belgische overheid. Wat als nog bedrijven die afgelopen jaren de notionele interestaftrek gebruikten om “jobs te creëren”, massaal gaan afdanken. Wie zal er dan bij ons boven zijn stand geleefd hebben?

Mathias Vander Hoogerstraete
Student Internationale politiek aan de Ugent
verantwoordelijk voor Actief Linkse Studenten & Scholieren.