Men kan zich nochtans afvragen wat hier positief of verheugend aan is.

Sinds haar aantreden kan de regering, staatssecretaris voor migratie Maggy De Block in het bijzonder, “mooie” cijfers voorleggen inzake asiel regularisaties en uitwijzingen.
Het laatste  “mooi” rapport is dat van de regularisaties, mensen die omwille van medische of humanitaire redenen een verblijfsvergunning krijgen. Niet allemaal met een gelijke behandeling, maar dat is een ander verhaal. (
Bijna alle politici en verschillende kranten en commentatoren zijn hierover zeer enthousiast en zingen in koor: “Het aantal aanvragen voor politiek asiel vermindert. Hoera! “
“De voorwaarden voor gezinshereniging zijn strenger en het aantal aanvragen daarvoor krimpt eveneens. Hoera! “
“De snel-Belgwet is bijna teruggedraaid. Hoera!. Het aantal afgewezen migranten dat vrijwillig of gedwongen terugkeert, stijgt. Tweemaal hoera!”
”Oef, eindelijk op de goeie weg”, is zowat de algemene teneur.
Bepaalde politici stellen het in een meer politieke taal: 'Er zijn minder asielaanvragen, minder regularisaties en heel wat verstrengingen doorgevoerd. Allemaal positieve realisaties die de N-VA blijkbaar niet wil zien.”  Zij vinden het dus erg dat NV-a niet ziet dat ook zij een goede leerling zijn die het de vluchtelingen moeilijker maken.

Hoe kan men gelukkig zijn met minder opvang en minder erkenningen van vluchtelingen op het ogenblik dat er wereldwijd het hoogst aantal vluchtelingen zijn. In 2011 ontvluchtten 4,3 miljoen mensen hun huis door oorlog, geweld of vervolging en waren er in totaal 42,5 miljoen mensen eind 2011 gedwongen op de vlucht. (rapport ‘Global Trends 2011’ van UNCHR)Maar een klein deel van de vluchtelingen raakt tot de Europese Unie. In 2011 kregen in gans Europa 84.100 mensen een beschermingsstatus; in België slechts 5500. (laatste overzicht van Eurostat, ) De overgrote meerderheid van de miljoenen vluchtelingen komen niet naar het Westen maar verblijven in ellendige omstandigheden in vluchtelingenkampen in de buurlanden.

Hoe kan men zich verheugen over al die verstrengingen als dit de vluchteling als mens niet ten goede komt en als meer vluchtelingen, op zoek naar een menswaardig bestaan, worden tegengehouden of teruggestuurd. Hoe kan men gelukkig of blij zijn als minder mensen de kans krijgen om zich te vestigen in ons land om zo een nieuwe toekomst op te bouwen en als meer mensen worden opgesloten als misdadigers, gewoon omdat ze niet het nodige papier kunnen voorleggen?

Het klinkt wel mooi als we hen horen zeggen dat men voor een “streng maar rechtvaardig en humaan “ asiel en migratiebeleid is.
Men kan zich nochtans afvragen wat er aan die verstrengingen, aan minder asielaanvragen, aan minder regularisaties en aan de opsluiting of deportatie van onschuldige vluchtelingen humaan en rechtvaardig is. Wij kunnen dit alles bijgevolg niet zien als "positieve realisaties".  Het is voor ons en zeker voor vluchtelingen niet te begrijpen

Kom de bevolking a.u.b. ook niet om de oren slaan met dooddoeners die er bij de argeloze burger ingaan maar niet bij mensen die hun ogen en hart open houden.
Populistische slagzinnen zoals: “ze komen hier allemaal om te profiteren in plaats van te werken” of “we kunnen ze toch niet allemaal onderhouden” “of “we kunnen toch niet alle vluchtelingen van de ganse wereld herbergen”  of “de wet moet toch worden toegepast” houden natuurlijk geen steek. Ze zijn alleen bestemd om de bevolking te manipuleren en zijn door de feiten en cijfermateriaal al duizend keer weerlegd.
Uit dagelijkse ervaring kunnen vluchtelingenorganisaties getuigen hoe vreemdelingen smeken om te mogen werken. Misschien zijn er enkelingen die hier ook willen profiteren, maar het zijn uitzonderingen. De doorsnee vluchteling is tenslotte niet beter of slechter dan de doorsnee Vlaming. Haal bijvoorbeeld de vreemdelingen uit de restaurants in Leuven en de horeca ligt er plat.
Vele vluchtelingen mogen niet werken en het wordt hen zelfs na hun regularisatie ontzettend moeilijk gemaakt om te kunnen werken. Bovendien werken zelfs de “illegalen” voor ons maar dan meestal uitgebuit door Belgen en tewerkgesteld in slechte arbeidsomstandigheden. We moeten al de vluchtelingen dus ook niet allemaal onderhouden.

De overgrote meerderheid van de miljoenen vluchtelingen komt bovendien niet naar het Westen maar verblijft in ellendige omstandigheden in vluchtelingenkampen in de buurlanden. De uitroep dat de wet toch moet worden toegepast klinkt vals. De verontwaardiging is selectief want in andere gevallen, zoals  wettelijke opvang bijvoorbeeld, werd en wordt de wet bestendig met de voeten getreden. Herinner u maar de beelden van de voorbije winters. Nog steeds zijn er minderjarigen die in hotels verblijven zonder veel begeleiding.
Maar wat baten kaars en bril als de uil niet zienen wil. Politieke strategie, racisme en eigenbelang halen het op een rechtvaardige en solidaire inzet voor mensen. Gelukkig zijn er nog vele Vlamingen die wel solidair zijn en zich inzetten voor hun medemens, ook voor de meest zwakke zoals een vluchteling.

Sommigen zullen hen linkse rakkers noemen en hen naïviteit verwijten, tot daar toe. Het heeft echter niet zo veel met links of naïviteit maar alles met menselijkheid en solidariteit te maken heeft. Zelfs zeer rechtse liberalen pleiten voor solidariteit en open grenzen.
Hoe dikwijls hebben we niet gedacht, moeten we onze visie niet bijsturen. Telkens stellen we vast dat we daarvoor geen argumenten hebben. Maar... we zijn geen politici.
Steeds opnieuw wordt deze visie getoetst aan andere visies in discussies op bijeenkomsten en bij leerlingen in scholen. Wanneer hen wordt gevraagd of mensen die in onmenselijke situaties leven het recht hebben om te vluchten binnen hun land en zo nodig naar een ander land, dan is het antwoord steevast ja..
Wel zijn er heel wat mensen die zeggen: “ook voor ons mogen dergelijke mensen vluchten, maar niet naar hier”. Een moeilijk te delen standpunt als inwoner uit een rijk Westers land!

Bovendien zullen we de ongewilde migratiestromen niet kunnen stoppen als we niet zorgen voor een rechtvaardigere wereld.  Als we niet in staat zijn om in te staan voor voldoende duurzame en rechtvaardige ontwikkelingshulp. Als we ons niet verzetten tegen militaire interventies zoals bijvoorbeeld in Afghanistan en ons niet inzetten voor ontwapening. Als de overheid ondertussen de illegale wapenhandel niet aan banden kan leggen in plaats van ze oogluikend toe te laten.
Het is toch cynisch en hemeltergend dat we mensen blijven terugsturen naar landen die in oorlog zijn of waar geweld, verkrachtingen en vervolgingen heersen.
Eén voorbeeld. Afghanistan is zo'n land in oorlog. In gans het land is het gevaarlijk, ook in de hoofdstad Kaboel. Gedwongen terugkeer naar Afghanistan is daarom niet aanvaardbaar. Toch worden nog vele mensen uit dat land opgesloten en teruggestuurd.

Ik kan niet beter eindigen dan met een citaat van filosoof  Chams Eddine Zaougui (DS27-7-2012)   “Een land dat zich barricadeert tegen horden vluchtelingen en het recht opeist om kwetsbare mensen terug te sturen, heeft ook de morele plicht om te voorkomen dat mensen redenen hebben om te vluchten.”
Hopelijk hebben politici de moed om hiervoor in de bres te springen.

Pol Van Camp
woordvoerder comité ROM
www.rechtopmigratie.be