Even terug in de tijd

Tussen 1 januari en 31 december 2004 konden Belgen geld, dat zij in het buitenland hadden geplaatst, naar België repatriëren waardoor zij van een aantal fiscale verplichtingen werden bevrijd. Op de som van het gerepatrieerde kapitaal werd een boete van 6 of 9 procent geheven. Wie de éénmalige boete betaalde, kreeg fiscale, sociale en strafrechterlijke amnestie. Alle mogelijke belastingen, sociale zekerheidsbijdragen, belastingverhogingen, nalatigheidinteresten en boetes hoefden niet meer betaald te worden.

De lagere boete van 6 procent was van toepassing wanneer de berouwvolle spaarder het kapitaal investeerde. Indien men het geld gewoon op een rekening plaatste, moest 9 procent betaald worden. De boete werd afgehouden door de banken die het gerepatrieerde kapitaal opnamen. De banken verstrekten een regularisatie-attest. Dit attest gold niet alleen als bewijsmiddel tegenover de fiscus, maar ook voor rechtbanken of andere openbare diensten en instellingen. Maar het feit dat een attest werd afgeleverd, betekende evenwel niet dat de amnestie automatisch en definitief verworven was. Als bewezen werd dat het geld afkomstig was van een witwasoperatie of een misdrijf, verviel het recht op amnestie. Maar in de praktijk was het vaak moeilijk om uit te maken of men met een dergelijk misdrijf te maken had.

Bij de nieuwe fiscale amnestieronde denkt men er aan om nu ook een strafrechterlijke regeling te treffen, waardoor gehoopt wordt een aantal grote fraudeurs te kunnen overhalen om zich in regel te stellen. Verstaan we dit nu goed dat zelfs misdaadgeld bedekt wordt met de mantel der liefde?

Fiscale amnestie is onrechtvaardig tegenover alle eerlijke belastingbetalers

Is het moreel te verantwoorden dat een eerlijke belastingbetaler belast wordt aan maximum 50 procent en een fraudeur aan  6 of 9 procent? Met welke procedure van regularisatie dan ook, een belastingplichtige kan jarenlang inkomsten niet aangeven tot het té heet wordt onder zijn voeten. Door eerst te frauderen en daarna pas aan te geven, wordt nog geld verdiend ook! De fiscale regularisatie is tevens niet bestand tegen het misdaadgeld: een eenvoudige verklaring op eer volstaat om aan te tonen dat de aangegeven sommen niet voortvloeien uit criminele activiteiten.

Fiscale amnestie en fiscale regularisatie verdedigen als zou er veel geld terugkomen naar de overheid, is  ook fel overdreven. Dat heeft het verleden aangetoond. Van 2006 tot 30 juni 2011 heeft de overheid slechts 400 miljoen euro gerecupereerd. Specialisten noemden dit kruimels en vinden het systeem van regularisatie vooral gunstig voor fraudeurs.

Geen fiscale amnestie!

In plaats van fiscale amnestie moet het bankgeheim volledig worden afgeschaft en moet er een vermogenskadaster komen. Zo kan men naar een rechtvaardige fiscaliteit gaan die de fraudeurs bestraft en de grote vermogens belast.

Omdat een rechtvaardige fiscaliteit miljarden kan opbrengen.

Guido Deckers

Nationaal ACV-propagandist voor het thema rechtvaardige fiscaliteit