“Ondernemingen oprichten of beheren is geen taak voor een overheid, dat gaat niet”,  zeggen sinds zeer lang de politieke aanhangers van de zogenoemde “vrije” markt, vooral de “liberalen” maar ook sommigen met een ander politiek etiket.

Als we denken aan het aantal falingen, sluitingen en herhaalde afdankingen voor andere reden in de privé beheerde firma’s die in dit landje gebeurden, vooral sinds de laatste 2-3 jaar, zou  men zich vragen moeten stellen.  Kijk naar M Mittal in 2006 binnengehaald als een redder van de staalnijverheid en de werkplaatsen. Door hem verschillende financiële en fiscale gunsten te geven, waaronder de schandalige notionele interesten, heeft hij zo ongeveer 2 miljard Euro’s binnengehaald! Op een laatste fiscale aangifte met een winst van meer dan 1.5 miljard stond daarnaast 0 € belastingen (of verkiest u te zeggen sociale bijdragen?).

Resultaat: meer dan duizend banen kwijt, ook nog duizenden banen en hun toeleveringsbedrijven  zonder werk, zonder te vergeten dat ook de lokale kleinhandel zal bloeden. En toch zei Mw Rutten, voorzitster van de VLD,  dat de staat vooral  niet dit bedrijf moet redden. Het gaat hier niet om slecht onverstandig beheer of risico name vanwege deze ondernemer, zoals bij vele banken,  want op 04/12/12, op een vergadering met vakbonden en minister Marcourt, bevestigde de groep ArcelorMittal een investeringsplan van 138 miljoen Euro’s. Andere belofte op dezelfde vergadering, het oprichten van een investeringsfonds ter hoogte van 40 miljoen Euro’s om ondernemingen en dus werkplaatsen op te richten in de omgeving van Luik.

Dat is amper 5 weken geleden en dus stond deze beslissing om te sluiten waarschijnlijk al op papier. Een Franstalige krant titelde dat M Mittal een “krapuul” is, dat schijnt een emotionele reactie van mensen die de aard van en denkwijze van een kapitalist niet kennen of niet willen zien. M Mittal en zijn collega’s vinden hun handelswijze de meest efficiënte om hun doel te bereiken: steeds meer winst opstrijken. Wat doen ze met al dat geld? Bij de buurtwinkel meer frietjes gaan kopen of steken ze al deze miljarden in de welbekende “financiële markten” die de staten onder druk zetten zoals met Zuid-Europa gebeurde?

Als de overheid nu ten minste  toch   de verloren belastingen kon terugvorderen of als voorschot op de afkoop van het bedrijf bestempelde zou de schade minder zijn. Deze Notionele interestenaftrek van de belastingen werd als een geniale troef aangekondigd door de liberalen, zogezegd om nieuwe werkplaatsen te scheppen. Blijkbaar was dat hoofdzakelijk ten bate van de grote bedrijven hier in België gevestigd. Is dit wel in overeenstemming met de “heilige “ concurrentie tegenover onze vele KMO’s en tegenover de bedrijven op Europees vlak? Zal de Europese commissie niet tussenkomen en mittal dwingen deze 2 miljard terug te storten wegens overtreding van de wet op de “vrije” mededinging? Wat denkt u? Zegt u het verder?

Leon