Terwijl Duitsland en Nederland met hoe langer hoe minder complexen over de (on)zin van kernwapens debatteren, regeert in België de angst. De angst om Atlantische bondgenoten voor het hoofd te stoten. De angst om een topbjob bij de NAVO mis te lopen.
Het gemak waarmee Pieter De Crem  de traditionele partijen in een nucleaire houdgreep houdt, wekt verbazing op. Op de vraag of België, net zoals Nederland, een geheim akkoord met de Amerikanen afsloot over de vernieuwing van de nucleaire capaciteit wikte en woog defensieminister De Crem zijn woorden. De Crem antwoordde dat hierover ‘op regeringsniveau niets beslist werd’. Wat hij niet vertelde is belangrijker dan zijn antwoord op een vraag die niet werd gesteld. Niemand heeft hem horen zeggen dat hij zelf niet op hoogte was.
Het kan niet anders of Pieter De Crem was op de hoogte.  De modernisering van kernwapens gebeurt niet tussen de soep en de patatten. Militairen op Kleine Brogel hebben dit geweten, dus ook de defensietop en ipso facto de minister zelf. Toch heeft De Crem dit nooit meegedeeld aan parlement of regering. Wat is nog de waarde van onze democratie, als massavernietigingswapens zoals kernwapens doelbewust buiten het debat met parlement en bevolking gehouden worden?
Problematisch is de zwakte en dubbelzinnigheid van het regeerakkoord van Di Rupo I. Op bladzijde 169 lezen we dat de regering zal ijveren voor verdere nucleaire ontwapening. Tot op heden is dat dode letter gebleven. Anderzijds verwijst Pieter De Crem consequent naar bladzijde 173: "In het kader van het nieuw strategisch concept van de NAVO, zal de regering waken over de eerbiediging van de volgende fundamentele principes: het behoud van de consensusregel inzake de besluitvorming". Het perfecte alibi om de heersende nucleaire orde niet aan te vallen.
Nederlandse en Duitse regeringsleden gaan nochtans veel verder en spreken zich expliciet uit voor het terugsturen van het Amerikaanse nucleaire arsenaal. In eigen land geeft de regering van socialisten, liberalen en christen-democraten zelfs niet toe dat er kernwapens liggen. En zo wordt het parlement en de bevolking voorgelogen.
Onze  regering had in 2010 ’neen’ moeten zeggen. Net zoals de huidige regering ook ‘neen’ kan zeggen. Maar de Belgische Regering blijft militairen ter beschikking stellen van de site in Limburg. Belgische militairen werken mee met de quick reaction force die desgevallend kernwapens kan inzetten. En wat als de Belgische regering beslist om haar F-16-jachtvliegtuigen te vervangen? Zal ze dan opnieuw vliegtuigen aankopen die kernwapens kunnen vervoeren? Een evidente daad van protest is om geen logistiek of militair materiaal aan te kopen die het gebruik van kernwapens mogelijk maakt.
Waar ligt de loyauteit van minister van defensie Pieter De Crem: bij de NAVO of bij het Belgische volk en het parlement? Als een minister zich nu al NAVO-baas waant en zich onderwerpt aan een doctrine van geheimhouding, heeft ons land een probleem. De aanwezigheid van kernwapens in België gaat over defensie, buitenlandse zaken en over de kern van democratie: wie beslist in ons land over cruciale aspecten van internationale veiligheid?
Alles wijst erop dat Pieter De Crem een parcours fietst dat hem aan het einde van de rit aan het hoofd van de NAVO moet brengen. Dankzij Wikileaks weten we dat hij onder één hoedje speelde met Hillary Clinton over de Belgische militaire aanwezigheid in Afghanistan. Of recenter, Syrië, wanneer hij samen met enkele CD&V- en Open VLD-parlementsleden beklemtoonde dat België zich nooit zal desolidariseren met NAVO-bondgenoot VS, wat zij ook beslissen. Als België de “nucleaire strategie” van de NAVO zou uitdagen door de verwijdering van de kernbommen uit Kleine Brogel te eisen, jaagt Pieter De Crem landen zoals Frankrijk, Litouwen en Hongarije tegen zich in het harnas. Landen die erop staan dat de NAVO kernwapens blijft bezitten en wiens steun hij nodig heeft om Rasmussen te kunnen opvolgen als secretaris-generaal.
De hypocrisie van de regeringspartijen moet stoppen. In haar regeerakkoord pleit de Regering voor nucleaire ontwapening en anderzijds verroeren CD&V, Open VLD en sp.a geen vin als het aankomt op de Amerikaanse kernbommen op eigen bodem te verwijderen. Het nucleaire beleid van de regering-Di Rupo is hypocriet en laf.

Wouter De Vriendt

Een ingekorte versie van dit opiniestuk verscheen op 17 september 2013 in De Morgen.