November 2013 gaan de internationale klimaatonderhandelingen door in Warschau, Polen, van 11 tot 22 november. Tijdens het middelste weekend, op zaterdag 16 november, zal er een grote mars zijn onder de ordewoorden:

• “Voor een goed internationaal akkoord, zowel sociaal rechtvaardig als ecologisch efficiënt.”
• “Voor een rechtvaardige transitie en waardig werk.”

Vier jaar geleden in december 2009, was er breed enthousiasme voor de Trein naar Kopenhagen. Sociale bewegingen als beide vakbonden betoogden te samen met klimaatbewegingen voor een goed en rechtvaardig klimaatakkoord. Sinds Kopenhagen 2009 hoor je overal “Verander het systeem, niet het klimaat!”.

Vier jaar later zien we nog niet zoveel vooruitgang in de klimaatonderhandelingen. Noch op het ecologische vlak, noch op het sociale vlak. Vandaag in 2013 sturen wij nogmaals een trein met betogers naar de klimaatonderhandelingen. Vele verschillende organisaties ondersteunen de Trein naar Warschau. Elk met zijn eigen specifieke insteek en motivatie, maar te samen zijn we een brede beweging.(Nota: naar de Belgische onderhandelaars op de klimaatconferentie word een beleidsvisie gestuurd, die gemeenschappelijk is opgesteld door de vakbonden en de grotere NGO’s in het kader van het Platform Klimaatrechtvaardigheid)

Voor een goed internationaal akkoord, zowel sociaal rechtvaardig als ecologisch efficiënt.
Nu het vijfde rapport van het IPCC uitgekomen is, kan niemand er meer omheen. We hebben dringend drastische emissiereducties nodig, in de geïndustrialiseerde landen in de eerste plaats. Dat is een kwestie van minimale rechtvaardigheid naar de zuiderse landen. Maar het is ook een kwestie van zuivere lucht bij ons, beheersen van te extreme weersomstandigheden hier, beschermen van de opbrengsten in onze landbouw, waarborgen van onze watervoorraden,…

Dat vergt een omsmijten van het overheidsbeleid naar investeren in energiebesparing, investeren in productie en opslag van energie uit hernieuwbare bronnen, investeren in openbaar vervoer… Dat vergt denken in collectieve oplossingen op grote schaal. Dat vergt een sociaal beleid dat heel de bevolking betrekt.

We vragen dat de overheden hun verantwoordelijkheid opnemen zodat er gewaarborgd verbetering is.(Nota: Het IPCC stelt dat ten opzichte van 1990, tegen 2020 45% emissiereductie moet zijn in de industriële landen en tegen 2050 90%)

Voor een rechtvaardige transitie en waardig werk.
Van België naar Polen gaan, is een reden te meer om die sociale aspecten te benadrukken. We weten dat in Polen een harde strijd gevoerd wordt door de Poolse vakbonden voor behoud van werkgelegenheid, voor betaalbare energieprijzen, tegen afdankingen en besparingen. We weten ook dat er vele Polen in België op zoek gaan naar werk en dat ze algemeen onderbetaald worden.

Aan de Poolse bevolking kunnen wij vertellen dat in België alle mijnen gesloten werden. De staalnijverheid is nog maar 10% van wat ze was in de vorige eeuw. De scheepsbouw en de automobielsector zijn gedecimeerd. Niemand hier durft te beweren dat dit in naam van het klimaat gebeurde. Hier spelen duidelijk andere belangen van ongebreideld winstbejag. Wij hoorden dat de Poolse overheid ijvert om de grote business een hoofdrol te geven. Daarom heeft ze ook de klimaatonderhandelingen vervroegd van december naar november om ze samen te laten vallen met de Internationale Steenkoolconferentie. Wij zijn uiterst bezorgd.

De overgang naar een koolstofarme economie moet een verbetering zijn voor alle werkers en hun familie. Werkgelegenheid en fatsoenlijk inkomen moet beschermd worden. De arbeidsomstandigheden moeten overal verbeteren. De arbeiders en hun vakbonden moeten hun zeg krijgen in alle besprekingen en veranderingen. Elkeen moet recht hebben op aangepaste professionele vorming en benutten van zijn talenten. Sociale bescherming moet verder uitgebouwd worden. De Belgische klimaatbeweging ondersteunt die syndicale ordewoorden.

Wiebe Eekman (Woordvoerder Klimaat en Sociale Rechtvaardigheid & Vicevoorzitter Klimaatcoalitie) - 19 oktober 2013