Vlaams Belangstemmers maakten zichzelf politiek monddood zoals in 1991 en 2004. Als signaal van de kiezer kan dat tellen.

Eindelijk vakantie! Tijd om te genieten, om te ontspannen, om de batterijen op te laden. En dan in september kunnen we er allen weer invliegen. Iets te hard voor velen.

Een jonge vrouw uit het publiek, op een debat enkele weken voor de verkiezingen, vertelde hoe haar schoonbroer leeft met een ernstige handicap en permanente zorg en ondersteuning nodig heeft.

De weg van stemhokje naar effectief ingevoerde beleidsmaatregel is lang en onzeker. Zo toont de huidige regeringsvorming alvast hoe strategische partijkeuzes de beleidsagenda zullen vormen, eerder dan concrete maatregelen die je als kiezer op 26 mei misschien voor ogen had.

Een land krijgt de leiders die het verdient, zegt men, en ik vraag me af: wat hebben wij de goden verzocht dat zij ons dit lot bereiden? Voor welke misdaad moeten wij zo boeten?

Het Belgische debat rond overheidsfinanciën wordt uitsluitend gevoerd rond twee concepten: het begrotingstekort en de overheidsschuld. Evident blijkt in dat debat steeds dat zo'n begrotingstekort per definitie moet verdwijnen en dat die overheidsschuld richting nul moet.

Dat de Belgen pas na 15 juli “voor eigen profijt” zouden werken (De Gentenaar 19/7) is eigenlijk volksbedrog. Immers, waar gaan de sociale bijdragen naartoe? Naar de sociale zekerheid (RSZ), die ze meteen doorbetaalt aan zieken, werklozen, gepensioneerden.

Summer is that period of the year when everything is quiet and somehow everything seems to go a bit slower. Whether you are on holiday, you go and travel around the world or just stay home and enjoy the simple things of life, there is time to reflect.

Vous rappelez-vous ? Il y a un an, dans son émission sur BFM TV, le journaliste Jean-Jacques Bourdin s’indignait du système de reconnaissance faciale pratiqué en Chine, où chaque citoyenne et citoyen chinois est filmé par des caméras spéciales installées un peu partout et qui usent de la technologie de la reconnaissance faciale.

À l’occasion d’une conférence que j’avais donnée l’année dernière à Charleroi sur George Orwell, un des auditeurs m’a fait une remarque tout à fait pertinente.